Pierścień Atlantów III

Pierścień Atlantów II

A oto co pisał na temat tajemniczego pierścienia sam Andre de Belizal:

"Właściwości tego pierścienia są nadzwyczajne. Nie mogę ich tu szczegółowo wyliczyć, gdyż byłoby to zbyt długie i wykraczałoby poza nasz temat. Powiem tylko, że skuteczność jego działania objawia się z druzgocącą oczywistością w trzech dziedzinach: w dziedzinie ochrony, uzdrawiania i intuicji.Pierścień chroni przed niebezpieczeństwami i uodparnia na wpływy i uroki wszelkiego typu (czy są one spowodowane przyczynami geofizycznymi, zakłóceniami atmosfery wibracyjnej, czy nawet jakąś klątwą, czarami, urokiem, magiczną agresją...). Drugą właściwością pierścienia jest zdolność uzdrawiania. Nie chodzi oczywiście o uzdrawianie zaburzeń czy ran czysto organicznych, ale o przywracanie pewnych funkcji, które uległy zaburzeniom, jak również o zlikwidowanie bólu, który jest ich konsekwencją.Trzecia właściwość pierścienia jest jeszcze bardziej tajemnicza; pierścień pozwala osobie będącej w jego posiadaniu na niezbadane kontakty z rzeczywistością, odnośnie której, jak do tej pory, jedynie zjawiska metafizyczne dostarczyły nam nielicznych informacji. Osoba nosząca pierścień staje się wrażliwa na pewne przesłania, których nigdy nie mogłaby odczuć w inny sposób - co zresztą trudno jest pogodzić z nietykalnością poprzez izolację, jaką pierścień zapewnia wobec wszystkich zewnętrznych wpływów. Doświadczenia w tej dziedzinie nadal trwają i z pewnością czeka nas niejedna jeszcze niespodzianka. Co do mnie, to myślę, że wielki kapłan Jua używał swego pierścienia, jako dość osobliwego bezkablowego telefonu, by porozumieć się z pozostałymi członkami tego samego wtajemniczenia. Kapłani faraonów, z pewnością spadkobiercy mitycznych sekretów Atlantów, znali niesłychanie tajemnicze metody, jakie awangardowa nauka nowoczesna zaczyna dzisiaj dopiero na nowo odkrywać za pomocą innych sposobów. Pierścień, którego właściwości przestudiowałem z takim zainteresowaniem, wydaje mi się najpotężniejszą znaną podporą telepatii.W każdym razie skuteczność jego nie pochodzi ani z materiału, z którego jest wykonany, ani z jakiegokolwiek "ładunku", magnetycznego czy psychicznego, religijnego czy magicznego; nie jest on uosobioną pięcioramienną gwiazdą, ani namagnesowanym talizmanem, ani poświęconym medalionem, ani sakramentem, ani fetyszem: nie ma on nic wspólnego z mniej lub bardziej obiecującymi "wynalazkami", z amuletami wymyślonymi przez ludowe zabobony lub ezoteryzm snobów... . Pierścień ten jest miejscem i formułą (czego bezskutecznie poszukiwał Arthur Rimbaud) jednego z najbardziej zadziwiających cudów fizyki mikrowibracji: cudem, którego "fale kształtu" są niewidzialnymi agentami."

Pierścień Atlantów I

Tajemniczy pierścień zwany Atlantem, wykonany z asuańskiej kamionki znalazł w końcu XIX stulecia w grobowcu w Dolinie Królów egiptolog markiz d'Agrain. Odziedziczył go Andre de Belizal, wybitny radiesteta i genialny pionier badań nad falami form i on odkrył jego zadziwiające właściwości.

De Balizal nie dotarł jednak do sedna jego tajemnicy, która zapewnia posiadaczowi pierścienia niewytłumaczalną nietykalność, chroniąc ją przed każdą niewidzialną agresją pochodzącą z zewnątrz. Szereg doświadczeń tylko upewnił Balizala, że siłą sprawczą są i w tym wypadku fale kształtu, fale emitowane przez pewne uprzywilejowane formy, które mogą stworzyć barierę ochronną nie do pokonania.

Taka bariera może zatrzymać lub zneutralizować wszystkie oddziaływania zewnętrzne, mogące zakłócić atmosferę domu, mieszkania, firmy, czy równowagę (zdrowie, powodzenie, szczęście) przebywającej tam osoby.

Noszony na palcu, pierścień Atlantów zapewnia taką ochronę osobistą właścicielowi, natomiast umieszczony w formie rozwiniętej w mieszkaniu ochrania jego domowników oraz całe mieszkanie, jednocześnie wykazując wspaniałe właściwości jako odpromiennik szkodliwego promieniowania. Jedną z bardziej znanych osób, która się o tym przekonała, był Howard Carter. Być może dzięki noszeniu kopii pierścienia Carter jako jedyny uczestnik wyprawy penetrującej grobowiec Tutenchamona dożył sędziwego wieku. Pozostali zmarli śmiercią nagłą i w wielu przypadkach przedwczesną.

Stonehenge

Stonehenge – jedna z najsłynniejszych, europejskich budowli megalitycznych, pochodząca z epoki neolitu oraz brązu. Megalit położony jest w odległości 13 km od miasta Salisbury w hrabstwie Wiltshire w południowej Anglii. Najprawdopodobniej związany był z kultem księżyca i słońca. Księżyc mógł symbolizować tutaj kobietę (biorąc pod uwagę jej co miesięczną menstruację), słońce - mężczyznę. Składa się z wałów ziemnych otaczających duży zespół stojących kamieni.

Obiekt od 1986 jest wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO oraz znajduje się pod nadzorem angielskiego Scheduled Ancient Monument. Należy do English Heritage, a otaczające go tereny do National Trust.Nazwa pochodzi od staro-angielskiego języka, gdzie stān oznaczało kamień (ang. stone) oraz albo hencg oznaczające otaczać (ang. hinge) lub hen(c)en oznaczające szubienicę. Ze słowa henge powstało słowo henges - kręgi, którymi teraz są nazywane tego typu obiekty.

Oś podkowy wyznacza kierunek, z którego wschodzi słońce w najdłuższym dniu w roku. Sanktuarium wzniesione jest z dwóch rodzajów kamienia. Największe, granitowe bloki pochodzą z okolic Marlborough Downs (około 30 km na północ od Stonehenge) oraz mniejsze, błękitne skały z Pembrokeshire w Walii, czyli około 250 km od budowli. Leżący wewnątrz podkowy kamień, nazywany obecnie kamieniem ofiarnym, pierwotnie najprawdopodobniej stał u symbolicznego wejścia.

Tajemnice fatimskie

Tajemnice fatimskie – objawienia, których miało doznać troje portugalskich dzieci-pasterzy z Fatimy w 1917: Francisco i Jacinta Marto oraz Lucia dos Santos. Treść objawień została oficjalnie uznana przez Kościół katolicki w 1930.
Począwszy od 13 maja do 13 października 1917 roku, dzieci z Fátimy były świadkami objawień Matki Bożej Fatimskiej, podczas których zostały im przekazane trzy tajemnice fatimskie.
Trójka dzieci została zastraszona przez władze świeckie Portugalii, aresztowana i poddana presji, mimo to nie zaprzeczyła objawieniom. Franciszek i Hiacynta zmarli niedługo po doznaniu objawień: Jan Paweł II beatyfikował oboje 13 maja 2000. Łucja wstąpiła do karmelitanek bosych, zmarła w 2005 r.

Pierwsza tajemnica fatimska została przekazana dzieciom 13 czerwca 1917. Dotyczy ustanowienia nabożeństwa do Niepokalanego Serca Maryi, które byłoby formą wynagrodzenia i zadośćuczynienia za zniewagi wyrządzone Jej przez grzechy ludzkości. Według relacji Łucji odbyła się następująca rozmowa:

– Czego sobie Pani życzy?
– Chcę, abyście przyszli tutaj 13 następnego miesiąca, abyście codziennie odmawiali różaniec i nauczyli się czytać. Później powiem wam, czego chcę.– Bardzo chciałabym, żeby nas Pani zabrała do Nieba.
– Hiacyntę i Franciszka zabiorę niedługo. Ty jednak tu pozostaniesz przez jakiś czas. Jezus chce się posłużyć tobą, by ludzie mnie poznali i pokochali (...).
– Zostanę tu sama?
– Nie moje dziecko, zbytnio byś cierpiała. Nie trać odwagi, nigdy cię nie opuszczę. Moje Niepokalane Serce będzie twoją ucieczką i drogą, która cię zaprowadzi do Boga.

Druga tajemnica fatimska mówi o wizji piekła, do którego trafiają grzesznicy i o karze, czekającej świat za dokonywane na nim codziennie zbrodnie. Relacja Łucji:

Pani nasza pokazała nam morze ognia, które wydawało się znajdować w głębi ziemi, widzieliśmy w tym morzu demony i dusze, jakby były przeźroczystymi czarnymi lub brunatnymi, żarzącymi się węglikami w ludzkiej postaci. Unosiły się w pożarze, unoszone przez płomienie, który wydobywały się z nich wraz z kłębami dymu. Padały na wszystkie strony jak iskry w czasie wielkich pożarów, bez wagi, w stanie nieważkości, wśród bolesnego wycia i rozpaczliwego krzyku. Na ich widok można było ogłupieć i umrzeć ze strachu. Demony miały straszne i obrzydliwe kształty wstrętnych i nieznanych zwierząt. Lecz i one były przejrzyste i czarne.

Również w drugiej tajemnicy fatimskiej Maryja przepowiedziała wybuch i nieszczęścia II wojny światowej, wystąpienie głodu na rozległych obszarach świata, rozpoczęcie na wielką skalę prześladowań Kościoła i znieważanie osoby papieża. Prosiła o poświęcenie Rosji swemu Niepokalanemu Sercu i o przyjmowanie Komunii Św. wynagradzającej w pierwsze soboty każdego miesiąca. Podkreśliła, że jeśli Ojciec Święty dokona tego poświęcenia, Rosja nawróci się i świat będzie cieszył się pokojem. Wszystkie te zdarzenia miały poprzedzić nieznane światła na niebie. Tak się stało w nocy z 24 na 25 stycznia 1938 r. w wielu krajach Europy, części Kanady i Ameryki Północnej widziano niezwykłej jasności zorzę polarną. Według przepowiedni to zjawisko ostrzegło świat przed nową wojną.




Trzecia tajemnica fatimska zrobiła największe wrażenie na dzieciach, jak i na wszystkich, którzy zetknęli się z objawieniami. Pełna treść jak podkreślała Łucja jest "przeznaczona tylko dla samych papieży". Z początku nie ujawniła ona wszystkich tajemnic, dopiero za namową kanonika Galamba de Olivera biskupa diecezji Leiria (na terenie której leży Fatima), który wpłynął na spisanie wszystkich objawień. Siostra Łucja spisała trzecią część tajemnicy fatimskiej na wyraźne żądanie biskupa, kiedy poważnie zachorowała na przełomie roku 1943 i 1944. Dokument po kilkunastu latach doręczony został Janowi XXIII przez nuncjusza papieskiego w Lizbonie.
Źródła kościelne podają, że między październikiem 1958 a lutym 1959 trzecia tajemnica fatimska została odczytana przez papieża Jana XXIII oraz kardynała Alfredo Ottavianiego, prefekta Świętego Oficjum. Następnie dokument złożono w tajnych archiwach Watykanu.
Treść trzeciej tajemnicy fatimskiej ujawnił publicznie Jan Paweł II 26 czerwca 2000, była w niej mowa o "białym kapłanie padającym od kuli z broni palnej", co część osób odnosi do zamachu na Jana Pawła II z 13 maja 1981.
Relacja Łucji:

Zobaczyliśmy w nieogarnionym świetle, którym jest Bóg, "coś podobnego do tego, jak widzi się osoby w zwierciadle, kiedy przechodzą przed nim", biskupa odzianego w biel "mieliśmy przeczucie, że to jest Ojciec Święty". Wielu innych biskupów, kapłanów, zakonników i zakonnic wchodzących na stromą górę, na której szczycie znajdował się wielki krzyż zbity z nieociosanych belek jak gdyby z drzewa korkowego pokrytego korą; Ojciec Święty, zanim tam dotarł, przeszedł przez wielkie miasto w połowie zrujnowane, pół drżący, chwiejnym krokiem udręczony bólem i cierpieniem, szedł, modląc się za dusze martwych ludzi, których ciała napotykał po swojej drodze; doszedłszy do szczytu góry, klęcząc u stóp wielkiego krzyża został zabity przez grupę żołnierzy.

Sam Jan Paweł II przypisywał swoje ocalenie wstawiennictwu Maryi. Pocisk, którym został raniony, przekazał jako wotum do sanktuarium fatimskiego. Został on umieszczony w koronie figury Matki Boskiej z Fatimy.

Atlantyda

Atlantyda (gr. Ἀτλαντὶς νῆσος Atlantìs nēsos) – mityczna kraina będąca miejscem istnienia rozwiniętej cywilizacji, która została zniszczona przez serię trzęsień ziemi i zatopiona przez wody morskie.
Atlantydę jako jedyny opisał Platon.
Jako swoje źródło podał ustną tradycję przechowywaną w ateńskim rodzie Solona, który miał usłyszeć tę historię od egipskiego kapłana.
W dialogu Timajos czytamy o wspaniałym królestwie położonym na wyspie większej od Libii (Afryki) i Azji razem wziętych, która znajdowała się za Słupami Heraklesa (Gibraltarem). Królestwo to władało również, jak pisał Platon, okolicznymi krainami i dążyło do dalszych podbojów, ale zostało powstrzymane przez walecznych przodków Ateńczyków. Nadszedł jednak jego niespodziewany kres: przyszły straszne trzęsienia ziemi i potopy, a wyspa Atlantyda zanurzyła się pod powierzchnię morza i zniknęła.
Miało się to zdarzyć w IX tysiącleciu p.n.e.
W innym dialogu (Krytias) Platon opisuje ukształtowanie terenu, architekturę, ustrój polityczny i bogactwa Atlantydy. Miała to być ziemia obfitująca w drewno, metale szlachetne i diamenty, które występowały tak powszechnie jak drzewa owocowe, warzywa i zioła.
Wysokie góry chroniły mieszkańców przed mroźnymi północnymi wiatrami. Na łąkach, wśród strumieni i jezior pasły się ogromne stada oswojonych i dzikich zwierząt. Wyspa była podzielona na dziesięć prowincji. Każdą z nich rządził w harmonii i pokoju król.

Podczas podziału świata między bogów Atlantyda przypadła Posejdonowi.

Lewiatan

Lewiatan (łac. Leviathan, z hebr. לִוְיָתן) – mityczne stworzenie, potwór morski, wąż lub smok o kilku głowach.
Wspominany kilkakrotnie w Starym Testamencie, Lewiatan należy do pierwszego kręgu aniołów zwanego Serafami (Serafinami). W różnych miejscach (i różnych przekładach) opisywany jako wąż lub wieloryb. Występuje też w kontekstach, w których może symbolizować zło.

LEGENDA
W X wieku znana była legenda o uwięzieniu w roku 317 Lewiatana w podziemiach Lateranu (ówczesnej siedziby papieży) przez papieża Sylwestra I. Magia okrągłej liczby 1000 kazała spodziewać się nadzwyczajnych zdarzeń. Proroctwa Sybilli powiadały, że z przełomem wieków potwór wydrze się z więzienia i zniszczy ziemię i niebo. Przerażenie wzmagała zbieżność tych wizji z nowotestamentową Apokalipsą św. Jana. Znaku zapowiadającego katastrofę dopatrywano się również w osobie ówczesnego papieża, który uprawiał jakoby praktyki czarnoksięskie (w istocie wykształcony w matematyce, mechanice i astronomii, budował zegary i instrumenty astronomiczne). A przy tym przybrał imię Sylwestra II, co budziło skojarzenie "jeden Sylwester uwięził smoka, drugi go wypuści"... Toteż gdy nastał nowy rok 1000, a spodziewana katastrofa nie nadeszła, euforia ogarnęła lud, który cieszył się i bawił do następnego dnia. Zdarzenie to dało początek corocznym sylwestrowym zabawom. Lewiatan jest również uważana za jedną z siedmiu nałożnic Księcia Piekła, Lucyfera.

Zdjęcia duchów + opisy

Dziwna legenda otacza przejście przez tory kolejowe w południowym San Antonio w Teksasie. Skrzyżowanie drogi z torami, jak głosi historia była miejscem tragicznego wypadku, gdzie kilkoro dzieci w szkolnym wieku zostało zabitych – ale ich duchy utknęły w tym miejscu i pchają bezczynne samochody poprzez tory mimo, że płaszczyzna jest pod górkę. Historia może być tylko miejska legendą, ale rachunki są zastanawiające wystarczająco, aby nazwać to fenomenem nawiedzonego przejścia kolejowego. Artykuł zawiera zdjęcie przesłane przez Andy’ego i Debi Chesney. Ich córka i kilkoro przyjaciół było na przejściu, aby sprawdzić prawdziwość legendy i zrobili kilka fotografii. Niezrozumiałą, dziwna, przezroczysta figura pojawiła się na jednym ze zdjęć. „Nie mieli pojęcia, że to jest na zdjęciu do następnego dnia, kiedy to wydrukowałem zdjęcie i pokazałem im” – powiedzieli Chesney’owie. „To było bardzo straszne, wyglądało jak dziewczynka niosąca pluszowego misia”. Niektórzy, którzy widzieli zdjęcie twierdzą, że przedstawia dziewczynkę z psem siedzącym na jej stopie. Źródło: www.alien-earth.org

Seria zdjęć wykonanych w opuszczonym domu w Ameryce. Nic nie było widoczne podczas wykonywania zdjęć. Szary obraz to analiza wykonana przez komputer. Źródło: http://www.yourghoststories.com/

W 1999 roku profesjonalny fotograf został zatrudniony aby wykonać zdjęcia budynku. Wykonane zdjęcia zostały przechowywane i nikt ich nie oglądał przez 4 lata. Dopiero w 2003 kiedy zaczęli dodawać zdjęcia do swojej strony internetowej zauważyli, że zdjęcie sypialni jest rozmazane, myśleli że to po prostu rozmazane zdjęcie, ale wtedy ktoś zauważył figurę leżącą w łóżku. Zaczęli się interesować sprawą i znaleźli zdjęcie chłopca który zmarł w tym domu w końcu XIX wieku, po tym jak został uderzony przez pociąg.

Lucyfer

Notke dedykuje Agni za to ze jest zajebistą kumpelą i za to ze lubi Szatana ^^ Szatan rlz!! Ok a teraz notkkaa xD

Lucyfer (łac. lux: światło oraz ferre: nieść - niosący światło) - we współczesnej oraz późnośredniowiecznej myśli chrześcijańskiej, jeden z upadłych archaniołów, utożsamiany powszechnie z Szatanem. Lucyfer występował także w mitologii greckiej i był synem Eos i tytana Astrajosa, lub herosa ateńskiego Kefalosa. Był bogiem jutrzenki i jej uosobieniem.
Antropozofia uznaje Lucyfera za brata Chrystusa, który był inspiratorem religii orientalnych, jak buddyzm i hinduizm. Reprezentuje on erotykę, literaturę, prostą technikę, idee poprawy ziemskiego świata, jak demokracja czy ekologizm. Jest demonem słabszym od Arymana.
Lucyfer w chrześcijaństwie jest nie tylko esencją zła , ale jest też jego stwórcą. O tym ,że zło nie jest bezosobowe a Lucyfer nie jest jedynie symbolem świadczą doświadczenia ,jakie zdobywają egzorcyści. Niejednokrotnie zawarto w kronikach kościelnych opisy wydarzeń w których egzorcyzmowano ludzi opętanych przez Lucyfera.
Należy pamiętać, że Lucyfer nie jest Szatanem.

Upadły anioł & Diabeł

W religii chrześcijańskiej upadły anioł to anioł wypędzony z Nieba za sprzeciwienie się Bogu lub powstanie przeciwko Niemu.
W tradycji Boski nakaz wywołał sprzeciw u jednego z najznamienitszych Aniołów, Anioła Oskarżyciela Ludzi, boskiego prokuratora - Satanaela. Ten Duch Jasności popadł w pychę stwierdzając, że nie będzie służył ludziom, bo są istotami mniej doskonałymi i niższymi od aniołów. W swej złości Satanael doprowadził do wielkiego buntu 1/3 aniołów.
Najbardziej znanym upadłym aniołem jest Lucyfer; mimo to słowo Lucyfer nigdzie w Biblii nie odnosi się bezpośrednio do upadłego anioła.

Według Biblii diabeł to upadłe stworzenie duchowe, które sprzeciwiło się Bogu, a jego celem jest utworzenie swojego królestwa na ziemi. Nie jest jednak równy Bogu, gdyż został przez niego stworzony. Nie należy go więc traktować jako "złego boga". W manicheizmie, zwłaszcza w doktrynie katarskiej, uważa się zaś, iż świat jest domeną diabła i jest on władcą materii; z tego powodu jest ona zła, świat duchowy i sam Bóg znajdują się poza materią, są więc wolne od wpływu diabła, zatem dobre.

WICCA 2

Jakie idee przyjąć, a jakie odrzucić, żeby zostać wiccaninem?

Mel Veritas

Przyjmij, że:

a) znalazłeś się tu, aby stać się jednością z twórczą energią wszechświata, któa jest immanentna we wszystkim i bywa nazywana Boginią. Stając się jednym z tą energią, prawdopodobnie staniesz się lepszą, bardziej zrównoważoną osobą, po prostu dlatego, że życie bez harmonii z tą energią jest bolesne - wydaje się *niewłaściwe*. Wnosząc tę energię do naszego świata, odprawiamy święty akt. Rób to, co pisane ci jest robić. Będziesz wiedział, co to jest.

b) Bogowie są osobnymi bytami, czasem wielkimi, czasem małymi, i mają różne osobowości. Nie są wszechmocne, chociaż mają więcej mocy niż my, często dużo więcej. Potrzebują nas też, żebyśmy robili dla nich rzeczy, których nie mogą zrobić, i działamy w symbiotycznym związku.

c) Bogowie nie potrzebują żebyśmy Ich chwalili. Wiedzą, kim są i co mogą zrobić. Oczywiście, lubią to tak samo jak my, ale to jak z przyjacielem - proś o to, czego potrzebujesz, chwal to, co prawdziwe i godne pochwały, ale nie chwal tylko po to, żeby się podlizać.

d) twoje ciało, umysł i dusza są tak dobre i czyste, jak im na to pozwolisz. Traktuj je jak rzeczy święte, bo takie są. Szanuj je jak szanujesz ziemię i Bogów.

e) wszystko jest piękne, nawet to, co ci się takie nie wydaje. Wszystko zawiera w sobie i światło i cień; i jedno, i drugie jest konieczne dla równowagi we wszechświecie. Kiedy są w równowadze, cień nie jest zły, po prostu *jest*. Zaakceptuj i przyjmij cień wewnątrz siebie i przejdź do porządku dziennego, starając się najlepiej, jak możesz. *Wiesz* co jest właściwe.

f) wszystkie akty miłości i przyjemności są święte.

g) śmierci nie należy się bać. Jest po prostu drugą stroną życia. Przechodzimy z życia w śmierć, a ze śmierci znów w życie. To cykl, nieskończony święty taniec.

h) subiektywna rzeczywistość jest prawdziwa, ale odmienna od obiektywnej rzeczywistości.

i) masz moc, żeby robić to, co potrzebujesz, zarówno magiczną jak i zwyczajną. Wola jest mocą. Nigdy nie pozwól sobie niedoceniać Woli. "Niech nic cię nie powstrzyma ani nie każe zboczyć z drogi..."

WICCA 2

Jakie idee przyjąć, a jakie odrzucić, żeby zostać wiccaninem?

Mel Veritas.

Odrzuć:

a) ideę grzechu pierworodnego i tego, że ludzkość jest z natury zła

b) ideę, że przyroda ma być podporządkowana woli człowieka i boga

c) ideę, że seksualność i zmysłowość oraz wszystko co przyjemne jest złe

d) ideę, że jest we wszechswiecie jedna, obdarzona świadomością moc, która czyta w twoich myślach i myślach wszystkich wokół, i że jest wszechmocna

e) ideę, że bóg wystawia cię na próby i wyrządza zło, żeby zobaczyć, czy potrafisz odstawić na bok swoją wolę i "wierzyć". Ideę, że specjalnie cię karze, sprawiając, że przytrafia ci się zło

f) ideę, że bóg potrzebuje wiecznego wychwalania i gloryfikacji, chociaż jest wszecmocny.

g) ideę, że bóg jest zawarty w ludzkim ciele i psychice

h) ideę, że musisz być w jakiś sposób zbawiony czy odkupiony

i) ideę, że żyjesz raz, potem umierasz i to wszystko. Ideę nieba i piekła

j) ideę, że istnieje dualizm dobra i zła na świecie i że walczą ze sobą bezustannie. Że życie jest bitwą. Że wszystko występuje brutalnie przeciwko wszystkiemu. Że przemoc jest OK w imię "dobra", a niektórym trzeba pokazać, co jest dobre dla ich własnego dobra

k) ideę, że ludzie są bezsilni i ich zadaniem jest cierpieć w milczeniu do śmierci, kiedy to ich życie nabierze znaczenia